kadın vücudunun estetikliği

ta 2009'da yazdığım bir yazımdır. "mimar ya da ressam değilim. ya da ne bileyim bu çizim işleriyle fazla ilgim ve alakam yok. sadece iğne ile insanların vücuduna şekiller işlerim ben. ya da ne bileyim elime kara kalem alıp da bir fotoğrafa bakıp kendimce bir şeyler çiziktiririm. fakat işin profesyonel kısmına geçilen her alanda hep acemiyimdir ben. bir nevi hayat acemisi. acemiliğime karşın bir kadının vücudunun estetikliği benim başımı döndürmüştür hep. kendi bedenimin düzlüğü ve sertliği karşısında bir kadının vücudunun kıvrımlı ve yumuşaklığı hep daha tanrısal gelmiştir. hep daha özen gösterilmiş bir çalışma olarak gelmiştir kadınlar. sanki kendilerini çizmenin zevkini tanrı ikindi vaktinin o müthiş huzurunu tadarken almış, önünde orta şekerli bir türk kahvesi, deniz manzaralı verandasına oturmuş, denizle gökyüzünün birleştiği o noktaya bakıp da varetmiş kadın bedenini. kısa camel'ından kısa nefesler çekerek. ilk önce ince, hassas ve iğne deliğinin ucuna benzer topuklar çizmiş. sonrasında narin baldırlar. öpülmeye kıyılamayan diz kapakları. düz ve temiz bacaklar, kafayı kendisine gömüp de huzuru tatma adına yaratılmış kasıklar, dudakları gömüp de beklemek ve öpmek adına çizilmiş göbek çukuru, dünyanın en güzel kokularını bastırabilecek bir yoğunlukta göğüs kafesi ve kokusu, bir çift göğüs, yaşam kaynağı olması adına. vücudun hiçbir bölgesine ait olmayan boyun. kulak memeleri, ense, öpüşürken ve sevgi sözcükleri söylenirken avuç içlerini dolduran yanaklar. ve gözler... sonrasında saçlar. dipleri okşanıp uçları gökyüzüne salınan. uçurtması olmamış 29 yıllık bir ergenin gökyüzüne ipsiz saldığı, her seferinde geri gelen saçlar."

Bu estetiğe kendi kalemimde hiç ulaşamayacağımı düşündüğümden şu ana kadar hep çizmeye çekindim. Hala da bir kadın portresi çizmeye cesaret edemem. Bir ara çizmek istedim ama sadece bir göz çizebildim bir kadına ait. Daha fazlası beni aşar çünkü.

tanrının en güzel eseridir. ...